یادداشت های یک جادوگر

یه بار این آقا فرهاد ما ،  توی یکی از روزای آخر اردیبهشت،یه ماشین بهش میزنه و یه دست و یا پاشو میشکنه.این چن روزی تو درمانگاهه برای اینکه خونریزی داخلی نکنه یاعوارضی داشته باشه اون تصادف.بعد از سه روز  زن داییش و دختر داییش  میان عیادتش.دختر داییش یه دسته گل دستشه.زن داییش بعد از اینکه باهاش چاق سلامتی و احوال پرسی میکنه،میگه برم یه گلدان برای این گلدان بیاره. فرهاد تامیبینه دختر داییش و خودش تنهان جو گیر میشه میخواد بدون هندل تخت خودش پشته شو بلند کنه، این تا بلند میشه از روی تخت میفته زمین و همچنان پاش تو طنابی که پای کچ گرفته شو نگه داشته، گیر میکنه و سر ته میمانه.فرهاد میخنده و میگه:نترسید حالم خوبه😅دختر داییش کمکش میکنه  تا  بره روی تخت.

قبل از اینکه برن دختر داییش میگه:زودتر خوب شو، دیگه م جو گیر نشو!

این آقا فرهادهرچی تو زودتر خوب شوئه امید گرفت تو جو گیر نشوئه پرید😂

یه چیزی از آقا فرهاد برایتان بگویم که دود از کله تان بلند شود.آقا فرهاد میگفت یه بار به عروسی نوه خاله اش رفته از دست قضا همان دختر دایی اش که عاشق است را دوباره می بیند.‌روی میز آنها دوغشان تمام شده بود، و او برای اینکه رخی نشان بدهد پارچ را برمیدارد و می رود.دوغ را درون بشکه ای ریخته اند و از بخت او چیز زیادی ته بشکه نماده است.این فرهاد میگوید چه کار کنم،چه کار نکنم؟ که یکهو فکری به سرش میزند.دوغ را درون پارچ میریزد، زیاد پر نمی شود. می رود سمت آشپزخانه و کشک های مادر بزرگش را که هنوز نسابیده بود، می آورد، آب سرش میریزد و همش میزند.این دوغ با اصلش مو نمیزد، هم دل دختر دایی را بدست آورد و هم اختراعی را ثبت کرد!